Bugün gençlerle sohbet ettim.

Hepside üniversite öğrencisi. 

Hayattan beklentilerini, hayallerini konuştuk. 

Güzel bölümlerde okuyorlar ama endişeleri çok fazla; "okuyoruz ama atanabilecek miyiz, iş bulabilecek miyiz?" diye kaygılılar.

Sosyal Bilimlerden edebiyat öğretmenliği bölümünden mezun olan arkadaşları şimdilerde giyim mağazasında tezgâhtarlık yapıyormuş. 

Bir başkası tekstil atölyesinde işe  başlamış. 

Neden?

Çünkü gençlerin önü kapalı. 

İmkanları sınırlı, yetersiz... 

Ülkemizde istihdama yönelik yeterince yeni iş yerleri açılmıyor.

Çalışanlarda ekonomik koşullardan olsa gerek emekli olmuyorlar. Emeklilikte 65 yaş sınırına kadar gidiyorlar.

Olan gençlere oluyor.

Onlar evde, ebeveynleri çalışma hayatındalar... 

         *

Üniversiteli gençlerin eğitimini aldıkları bölümlerde iş bulma kontenjanı yetersiz. Hal böyleyken üniversite mezunu gençler en verimli olabilecekleri yaşta ya evdeler, ya sokaklarda iş arıyorlar. 

Anlayacağınız  "boşta gezerler!" 

*

Ne kadar acınası bir haldeyiz. Düşünüyorum da başka memleketlerde böyle sorunlar yaşanıyor mu?

Zannetmiyorum.

Öyle olsaydı Avrupalı gençler bizim ülkemize gelmek için çabalarlardı.

Ülkemize gelenlerde turist geliyorlar.

Geziyorlar, eğleniyorlar sonra ülkelerine geri dönüyorlar.

Bizim gençlerimiz o ülkelere gitmek için gelecek kurguluyorlar.

          *

Gençlerimizin önünü açalım. 

Umutlarını köreltmeyelim. 

Hayallerini hayata geçirmelerine fırsat verelim...