Ben erkek sanıyordum onu meğer kadınmış; adı da Özlem; ölümün çocuğu...

Nefes diyordum ona,

Hani bir anda gelip karşına dikiliyor..

Zoraki çekiyorsun, ta derinden derine.. her hücrene işliyor.

Aşka çok benziyor, ikisi de yürek doğumlu; galiba kardeşler..

Diğer adı da Zaman.

Hayal meyal yaşarsın, geldiğini anlamaz gittiğini bilmezsin.

Sesten de sudan da hızlı.

Daha hızlı olmasaydı eğer sesi ve suyu zamanla tartmazlardı...

Daha dün bebektik, çocuk olduk, büyüdük... 

Sonra babamı özledim,

Sonra annemi...

Sonra birer birer dostumu, ahbabımı...

Üstelik de vefasız, hatır nedir bilmiyor.

Mehmet Emin Danış

(2019)