Ordu Üniversitesi, bölgede yetiştirilen tarım ürünlerinin geliştirilmesine ve iyileştirilmesine yönelik bilimsel çalışmalar yürütmeye devam ediyor. Bu kapsamda Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü öğretim üyesi Doç. Dr. Rana Akyazı tarafından geliştirilen ve Ordu’da artan çilek üretiminde karşılaşılan “P. p. fragariae” isimli çilek zararlısının kontrol altına alınmasını hedefleyen proje TÜBİTAK tarafından kabul edildi.

TÜBİTAK 1001 desteği almaya hak kazanan proje kapsamında çilekte yüzde 22 ile yüzde 100 verim kaybı oluşturma potansiyeline sahip çilek zararlısı ile mücadele yöntemleri araştırılmaya başlandı. Proje yürütücüsü Doç. Dr. Rana Akyazı, zararlının bulaştığı ilk aşamada çilek bitkisinin formunda değişiklikler gözlemlendiğini belirterek “Bulaşmanın olduğu ilk aşamalarda genç yapraklarda biçimsiz, kıvrılmış ve bodur bir görüntüye neden olur. İlerleyen zamanlarda, kahverengi kırılgan yapraklara sahip cüce görünümlü bitkiler oluşur. Zararlı tür ayrıca, çanak yaprakların altından kahverengileşen, meyve etinden öne çıkan iri çekirdeklere sahip, deforme olmuş, küçük meyve oluşumu, çiçeklerin kuruması, üründe kalite ve kantite kaybı ve tüm bitkinin kuruyarak ölümüne kadar varan zararlanmalara neden olabilir.” dedi.

ÇİLEK ZARARLISININ ÇEVRE DOSTU YÖNTEMLERLE KONTROL ALTINA ALINMASI HEDEFLENİYOR

Çilek üretiminde verim düşürme potansiyeline sahip olan çilek zararlısının kontrol altına alınması noktasında kimyasal mücadele yöntemlerine alternatif bir yöntem olarak doğayla dost mücadele yöntemlerine öncelik verilmesi gerektiği düşünüldü. Bu amaçla çalışma kapsamında, Ordu yöresinde çilek alanlarında tespit edilen ve kitle üretiminde başarılı olunan yerli avcı akar türünün, sera koşullarında etkinliğinin araştırıldığı belirtildi.

Yapılan araştırmalarda yörede yaygın olarak yetiştirilen farklı çilek çeşitleri üzerinde tespit edilen avcı akar türlerinin sera koşullarında etkin olduğu gözlemlendi. Dolayısıyla araştırmada kullanılan söz konusu avcı akarların P. p. fragariae akarının yoğunluğunu azalttığı, özellikle de kimyasal ilaçlar kadar etkili olabileceği görüldü.