Dışımızdaki engeller bize içimizdeki engelleri aştırır… 

Hayatla savaşacağım derken kendimizi sabote ettiğimiz yeri bulur, kendi içimizdeki kemikleşmiş inançlar ve tutumlarla savaşırız. 

O zaman bizi ilk başta üzen veya kaygılandıran herkes ve herşey bir konu mankeninden ibaret olur. 

Savaşçı olmak, Kavgacı olmak değildir! 

Kendi içinde barışı sağlayan, kendine dürüst olan kişi, kavgacı olmadan da savaşçı olabilir. 

Kimseyi yanında hissetmese de dirayetle yoluna devam eder. Her adımda kendini fark eder ve var eder… 

Bunun verdiği hoşnutluk sayesinde hayatla da barış içinde hisseder.