Ama Benim İçin Nedir İnsan...

Yüce Allah’ın yarattığı akıl sahibi, yaratılmışların en mükemmeli en yüce varlık olarak addedilen, kabul edilen, kabul gören insan yüce Allah’ın oku buyruğu gereği okuyup öğrendikçe, ilim, bilim sanat tahsil ettikçe, dili, dini, ırkı ve rengi ne olursa olsun dünyanın her yerinde iyi ve güzel ahlaklı vicdanlı örnek insandır,bu haliyle insan huzur ve güven içerisinde insanca yaşama hakkına, birlikte yaşadığı insanlar ile insan dostu canlıları da aynı minval üzere onur ve gururla huzur ve güven içerisinde yaşatma hakkına sahiptir…

Ama o,muhteşem akıl sahibi en mükemmel,eşrefi mahluk olarak yaratılmış canlı olan insan dünyaya gözünü cahil olarak açtığı gibi yaşamaya devam edince,günümüzde olduğu gibi hem insanları, hem insan dostu canlıları, hem de mensubu oldukları ülkeleri cehaletleri nedeniyle yaşanmaz eder ve diyor ne yazık ki..!

Yaratan yüce Allah gibi, yaratılmış akıl sahibi insanlarda okumuş, öğrenmiş, ilim, bilim, sanat tahsil etmiş insanla, okumamış, öğrenmemiş cahil insanın bir olmadığını ve asla bir olamayacağını bilenlerden biri olan ve (1564-1616)yılları arasında yaşamış olan Shakespeare’den o mükemmel canlı olarak addedilen iyi örnek insanı Shakespeare gibi okumuş öğrenmiş insanlar biliyorlar da, biz halen daha okuyup öğrenmeye kafa yormam deyip,başkalarının salyalı ağzına bakarak hem kendini ve ailesini, hem de ülkesini ve insanlarını darda ve zorda bırakmaya devam eden  cahil insanı ve insanları daha yakından tanıyıp bilerek ona göre yaşamak için Shakespeare’den trajediler başlıklı, okumuş öğrenmiş örnek insan ile okumamış öğrenmemiş cahil insanı birbirinden ayırt eden makaleyi paylaşarak insanca yaşamak ve birlikte yaşadıklarını da aynı minval üzere yaşatmak isteyen insanlarımıza karınca kararınca katkımız olsun istedik.

İnsan, ne yaman bir yapı insan, 

Akıl gücüyle, ne soylu bir varlık! 

Düşünme yetenekleri, ne sonsuz,

Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel!

Ne melekçe davranışları, ne Tanrı’ca kavrayışları var.

Evrenin gözbebeği insan, canlıların baş tacı!

Ama benim için nedir insan, bu özü toz yaratık?

***

Nedir insan dediğin?

Ömründen bütün biçtiği uyku ve yeme içme ise.

En fazla bir hayvan, değil, daha ötesi.

Bizi böylesine özene bezene yaratan,

Bu yeti ve Tanrı’ya yaraşır muhakeme gücünü,

Vermemiştir hiç kuşkusuz,

Durduğu yerde küflensin diye.

***

Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak,

En çabuk unuttuğumuz şeydir.

***

Gerçeği büyütmek ya da küçültmekle,

Bilgisizleri güldürebilirsin ama bu 

bilenleri üzer.

***

'Ne olduk' dememeli, 'ne olacağız

' demeli.

Öz olmayınca, söz yükselmiyor göklere!

***

'Kötü işler gömülse de yerin dibine, 

Çıkar bir gün insanların gözü önüne.’

Bir damla kötülük, en soylu varlığı,

Lekeler ve yıkar bile bazen.

***

Sık sık işlediğimiz bir günah bu,

Örnekleri tümen tümen,

Melek yüzü, ‘din, iman kisvesi’ takınıp,

Şeytanı bile kafese koyabilir insan.

***

Kendi içindeki dikenler kanatsın

 vicdanını...

Her şeyden önce, kendine karşı 

dürüst ol,

O zaman kimseyi aldatamazsın…diyor,saygılar sunuyorum.